Milleti Karanlığa Mahkûm Ettiler

Halkın gündemi değişmiyor: Geçim sıkıntısı, hayat pahalılığı, işsizlik, tarım ve hayvancılığın gerileyişi… Kahvehanelerde oturan çiftçiler, artan mazot ve gübre fiyatlarının artık dayanılmaz olduğunu söylüyor. Esnaf, günlerce siftah yapamadan dükkânını kapattığını anlatıyor. Bayram ziyaretlerinde sofralar eski bereketini yitirmiş; eskiden kahkahaların yükseldiği evlerde şimdi ekonomi konuşuluyor. Gençler, gelecek kaygısıyla umutlarını birer birer kaybediyor.

Iğdır’da konuşulanlar, aslında tüm Türkiye’nin aynası…

Seçim zamanı verilen vaatler unutuldu, halk kendi kaderine terk edildi. AKP’ye oy verdik, milletvekili seçtik, ama o sadece gününü gün ediyor. Özel jetle gelip, aynı gün içinde dönüyor. Ne bizimle Iğdır’ın suyunu içiyor, ne de bizimle tozlu yolların çamurunu yutuyor.

Yağmurdan sonra diz boyu su biriken mahalleleri görmüyor, ambulansla dört saat boyunca Van, Erzurum, Kars yollarında can taşıyan hasta yakınlarının çektiği çileyi bilmiyor. Kahvehanelere uğrayıp çiftçinin, esnafın, hayvancılıkla uğraşan vatandaşın derdini dinlemiyor.

Yoksul mahallelere uğrayıp insanların sofrasına oturmuyor, “Bugün ne yedin?” diye sormuyor.

Peki, ben bu zengin vekille ne yapacağım? Tok, açın hâlinden ne anlar… Iğdır’da insanların ağzının tadı bozuldu.

Sebep?

Her yerde kalitenin düştüğünü görüyorum. Otelde yaptığım kahvaltı eskisi gibi değil, eczaneden aldığım ilaç bile aynı etkiyi göstermiyor.

Seyahatte verilen sandviç bayat, terzinin kullandığı kumaş kalitesiz, Ramazan pidesinin unu değişmiş… 

Enflasyon sadece alım gücünü düşürmedi, ahlakı da, kaliteyi de bozdu. Eskiden bir şeye para verince karşılığını alırdık, şimdi paran olsa da düzgün bir şey bulamıyorsun.

 Zengin daha zengin olurken, fakir bir somun ekmeğin hayalini kuruyor. Ama hayat sadece aç kalmaktan ibaret değil. İnsanlar artık mutlu olmayı, gülmeyi unuttu.

Umut tükenirse, direnç de biter. O zaman ne siyasetin, ne de ekonominin bir anlamı kalır. Tahir Kavri