Beş yıldır hastayım, bir kez olsun halimi sormadınız! "Unutulmuş Acılar, Sessiz İhanet"

Beş yıldır hastayım, bir kez olsun halimi sormadınız! "Unutulmuş Acılar, Sessiz İhanet"

Acılar içinde kıvrandım, geceler boyu uykusuz kaldım, ölüme yürüdüm ama sizden tek bir kelime duymadım. Ayaklarım kesildi! Hayatım altüst oldu!

Siz yine sessiz kaldınız. Sekiz ay boyunca İstanbul’un hastane köşelerinde süründüm, her ameliyatımda biraz daha tükendim.Bir geçmiş olsun demeye bile değer görmediniz. Şimdi, on bir ay boyunca aç mıydım, tok muydum umurunuzda bile olmadı. Ve bugün, çıkıp bana "Oruçlu musun?" diye mi soracaksınız? Sormayın! Çünkü ben sadece aç kalmadım, ben yok sayıldım! Çünkü ben sadece acı çekmedim, ben unutuldum!

Çünkü benim yaram derindir, çünkü benim içimde biriktirdiklerim dilsiz çığlıklar gibi büyüdü! Tahir Kavri kime ne kötülük etti de bana düşman kesildiniz? Ne yaptım size?

Hangi hakkınıza girdim? Hangi yanlışı yaptım ki beni böyle silip attınız?

Ama bilin ki, insanın yarasını yok saymak, en büyük ihanettir… Ve bazı yaralar, kapanmaz!