Emeksiz zenginleşenlerin, gerçeği çarpıtanların ve dini ticaret malzemesi yapanların hükmü…

Kıran vurdu ülkemize, zalimler hakan oldu, Yedikleri yoksul eti, içtikleri kan oldu.

Bir zamanlar adaletle anılan topraklar, artık zulmün pençesinde kıvranıyor. Mazlumun feryadı duyulmaz, haklının sesi kısılır oldu.

Güç sahipleri, halkın alın terini sömürerek kendilerine saraylar kurarken, fakirin payına açlık ve yoksulluk düştü.

Kula kulluk etmeyenin, vicdanını satmayanın, Haram lokma yemeyenin mekânı zindan oldu.

Doğruyu söyleyen, haktan yana olanlar susturuluyor. Ahlaklı yaşamanın bedeli, artık özgürlüğün elinden alınmasıyla ödeniyor.

Dürüstlüğün karşılığı, dört duvar arasına hapsedilmek olmuş. Zalimlerin karşısında eğilmeyenler, karanlık mahzenlere mahkûm ediliyor. Yalan dolan yazıp çizen, kudretliye övgü düzen,

Dün "dinsizim" diye gezen, bugün "Müslüman" oldu. Doğruların üzeri kalın bir perdeyle örtülüyor. Dün dine ve inanca dil uzatanlar, bugün çıkar uğruna dindar kesilmiş.

 Güce yakın olmak için inançlarını dahi pazarlık masasına koymuşlar. Emeksiz zengin olanın, kitapsız bilgin olanın, Sermayesi din olanın, rehberi şeytan oldu.

Ne alın teri kaldı ne de bilgiye verilen değer. Zahmetsizce servet biriktirenler, cehaleti kutsayanlar, dinin kutsallığını kazanç kapısına çevirdiler.

 Onların tek rehberi hakikat değil, menfaat oldu. Haramisi, soyguncusu, uğursuzu, vurguncusu, Cellat ruhlusu, soysuzu, bakan, sadrazam oldu. Hırsızlar makam sahibi, vurguncular yönetici oldu. Halkın malını çalanlar ödüllendirildi, dürüstler dışlandı.

Adaletin terazisi eğrildi, kanunlar güçlünün hizmetine sunuldu. Korkan varsa konuşmaya, anlam yükleyip susmaya, Gerek kalmadı korkmaya, çünkü korkulan oldu. Susturulmak istenen sesler, artık korkunun ötesine geçti. Korku, bizleri yönetemez oldu.

Zira, susanlar bile artık zulmün pençesinde eziliyor. Sessizlik bile bir çare olmaktan çıktı. Nerede varsa böyle zulüm, çaresi isyan oldu. Çünkü tarih gösterdi ki, adaletin olmadığı yerde isyan bir zorunluluk olur.

Zulmün karşısında dimdik durmak, hak için mücadele etmek, insan olmanın gereğidir.