Tahir Kavri yazıyor: Hayatımız Yollarımız (Roman Hikâyesinden) Benim Yıllarım Zorluklarla Geçti...

Tahir Kavri yazıyor: Hayatımız Yollarımız (Roman Hikâyesinden) Benim Yıllarım Zorluklarla Geçti...

Kimisi, takvim yapraklarının her 365 günde bir değişimini kutlama derdinde. Işıltılar, kahkahalar, coşku...

Onların yılbaşısı bir umut, yeni bir başlangıç belki de. Kimisi ise aynı takvimi bambaşka bir gözle izler.Her yaprak, karnımı nasıl doyururum, muhtaç olmadan nasıl yaşarım diye düşündüğü bir gün daha. Onların yılı, zorlukların peş peşe geldiği ağır bir yük gibi. Kimisi için 365 gün, hastane odalarında geçer. Sağlık, hayatın temelidir derler ama bir hasta için sağlık, her gün yeniden kazanılması gereken bir mücadeledir.

Günleri, tedavinin, ağrının ve belirsizliğin içinde kaybolur. Ve kimisi için 365 gün, bir yetimhanenin soğuk duvarları arasında geçer. Anne babasızlık, yalnızlık ve arayış, onların hikâyesinin baş kahramanıdır.

Her gün, eksikliğin bir başka yüzüyle karşılaşırlar. Kiminin hikâyesi size bir masalmış gibi gelir, hafif ve kolay. Ama kiminin hayatı ağır bir roman gibidir; her sayfası dertle, acıyla doludur. Ve ne yazık ki, yaşamadan anlamaz insanlar...

 Herkes kendi yolunun, kendi hikâyesinin başrolündedir. Diğer hikâyeler onlara uzak, yabancı ve belki de birer hayal gibi görünür.

 İnsan böyledir işte: Zavalıdır, dar görüşlüdür ve ancak kendi acısını yaşadığında başkasını anlar.