"YARDIM DEĞİL, AŞAĞILAMA!"

Geçen gün bir aileyle sohbetlerimiz oldu. Gözleri dolu dolu dert yandı:

 "Tahir Kavri Abim, benim evimde tüp bile yok. Çocuğum süt istiyor, muz istiyor ama ben elektrik faturasını bile ödeyemiyorum. Getirmişler evime çuvallarca makarna, ne yapayım ben bunu?"

 İşte mesele tam da bu! Yardım etmek, insanlara senin belirlediğin şartlar çerçevesinde bir şeyler dayatmak değildir. "Sen fakirsin, benim istediğimi yiyeceksin!" mantığıyla hareket etmek aşağılamaktır!

Fakir insanın malı üzerinde ne hakla tasarruf hakkı görüyorsun? Yardım etmek istiyorsan, gerçekten ihtiyaca yönelik yap! Bugün birine yardım edeceksen, onun gerçekten işine yarayacak bir şey vermen gerekir.

 Çünkü fakirin ihtiyacı tek tip değildir!

Sadece un, şeker, makarna değildir! Belki bir gün sıcak bir lokantada yemek yemek istiyordur. Ama yok, ona dayatılan şey, içinde taş olan bir pirinci ayıklamak zorunda kalmak! Bir de şu ucuz reklam gösterileri var! 

Binlerce koli hazırlayıp dağıtıyorlar, sonra da bunun reklamını yapıyorlar!

Oysa gerçek yardım sessiz olur. Allah rızası için yardım ediyorsan, parayı bir zarfa koy, kimse görmeden fakirin cebine bırak!

 Bazıları diyor ki: "Hocam, biz para veriyoruz ama gidip yanlış işler yapıyorlar." Peki, Allah sana rızık veriyor, sen onu hep hayır işlerinde mi kullanıyorsun? Hep helal yolda mı harcıyorsun?

Eğer sen fakire verdiğin paranın nasıl kullanıldığını sorguluyorsan, Allah da sana verdiğini sorgular! Geçen biri aradı, aynen şöyle dedi: "Hocam, bana öyle bir fakir gösterin ki; çalışmayacak, evine hiç para girmeyecek, aç olacak."

 Afrika’da bile böyle bir standart yok! Yani yardımı, ancak tamamen muhtaç olana mı yapmak gerek?

O zaman Allah sana rızık verirken, senin de dört dörtlük bir kul olmanı beklerdi! Namazın tam olacak, takvan mükemmel olacak, ihlasın kusursuz olacak, ondan sonra Allah sana verecek, öyle mi?

Oysa Allah senin kusurlarına rağmen veriyor. Sen de yardım ederken bu kadar şart koşma!

Gerçek yardım, insan onurunu koruyarak yapılan yardımdır!