Hanım efendi: "Yiğitlik Ölçüyle Mi Ölçülür? Iğdır’a Haksızlık Etmeyelim"

                     Sormak gerek:

Yiğitlik sadece bir şehirle mi sınırlıdır? Iğdır’da yiğitler yok mudur? Erzurum’un yiğitliği tescilli de Iğdır’ın yiğitleri nereye sığdırılmıştır?

 Bu tür ifadeler, iyi niyetle söylense dahi, farkında olunmadan bir başka coğrafyayı küçümseyebilir; kültürel kırılmalara yol açabilir.

Yiğitlik, memleketle değil, yürekle ilgilidir. Erzurum’un da yiğidi vardır, Iğdır’ın da. Bu toprakların mayası zaten yiğitliktir; bunu şehir şehir ayırmak, yiğitliğin ruhuna gölge düşürmektir.

Kaldı ki Iğdır, tarih boyunca vatan sevdalısı insanlarıyla, sınır boylarındaki dik duruşuyla, hoşgörüsü ve misafirperverliğiyle anılmıştır. Dağlarında yiğitlik türküleri yankılanır; ovalarında alın teriyle büyümüş gençler vardır.

Bu nedenle, sosyal medyada söylenen her söz sorumluluk ister. Hele ki bir kentin onurunu ilgilendiren bir söz sarf ediliyorsa, birkaç defa düşünmek gerekir. Çünkü kelimeler, bazen bir gönlü kırar, bazen de bir şehrin suskun çığlığına dönüşür.

         Derinlemesine Eleştiri ve Yorum:

1. Anlam Katmanı: Orijinal metniniz duygusal tepkisel bir tutum taşıyor ama gerekçelendirme eksik. Yukarıda sunduğum versiyon, duyguyu korurken mantıksal bir çerçeveye oturtuyor.

2. Üslup: “Bir bayan hanım efendi” ifadesi hem tekrar içeriyor hem de arkaik bir dille karışık. “Bir hanımefendi” yeterlidir. “Gözlerime kaçmadı” ise deyim açısından sorunlu, doğrusu “gözümden kaçmadı” olmalı. Ama haber dilinde bu tür deyimler sadeleştirilerek verilir.

3. Eleştirinin Odağı: Metin, sadece karşı çıkmakla kalmamalı, neden karşı çıkıldığını gerekçeleriyle anlatmalı. Bu bağlamda yeniden yazımda hem toplumsal bilinç hem de kimlik vurgusu eklendi.

4. Genel Duruş: Şikâyet dili yerine yapıcı eleştiri tercih edilirse, okuyucunun dikkati çekilir ve haklı bir mesaj verilmiş olur. Yeniden yazılan metin, bu kaygıyı taşımaktadır.