Yüzbaşılar Köyü’nün Gönül İnsanlarından: Tayyar Bakkalcımızı Unutmayalım!

Tayyar Bakkalcı’nın bir özelliği vardı ki onu unutulmaz kılan da buydu: Parası olmayan müşterisine, "Sonra ödersin" demekten çekinmezdi. Kimseyi küçümsemez, kimsenin gururunu incitmezdi. Köyümüzün insanı pancar avansı alana kadar alışverişini yapar, sonra borcunu öderdi. Dükkanın bir köşesinde duran o veresiye defteri, belki de köyün yarısını içinde taşırdı. Ama o defterde yazılan hiçbir borç insanlık onurunun önüne geçmezdi. Tayyar Bakkalcı, borcunu ödeyemeyen köylüyü ne icraya verirdi ne de mahcup ederdi. "Nereli olduğunun ne önemi var," derdi. "Yüzbaşılar Köyümüzün insanı olsun yeter!"

Bu kadar da değil… Tayyar Bakkalcı, aynı zamanda köyün gayriresmi postacısıydı. Mektuplar, belgeler, hatta resmi evraklar bile onun eliyle köye ulaşırdı. Adres kısmına "Tayyar Bakkalcı eliyle" yazılsa, o mektuplar mutlaka sahibine ulaşırdı. Gelen her postayı büyük bir özveriyle sahiplerine duyurur, evrakları titizlikle teslim ederdi. Bıkmadan usanmadan telefon eder, haber verir, kimseyi mağdur etmezdi.

Bir de çocuklar için bambaşka bir yeri vardı Tayyar Bakkalcı’nın. Çocuklar top oynarken kırılan camlarımızın arkasında durur, mahalleliyle aramızda köprü olurdu. O günlerin kırgınlıkları onun hoşgörüsüyle tatlıya bağlanırdı.

Tayyar Bakkalcı sadece bir bakkal değildi. O, şekerli düşlerimizin geçtiği, ilk gazozumuzu içtiğimiz, çocukluğumuzun en güzel anılarını saklayan bir insandı. O küçük dükkanda, köyün ruhu yaşardı. İsimlerimiz veresiye defterine yazılmış olsa da onun gönlüne kazınmıştı asıl.

Tayyar Bakkalcımız vardı bizim… Her hatırladığımızda içimizi sıcacık eden, şükranla andığımız bir yürek.