ANNE OLMAK BÖYLE BİR DUYGU...
Bir huzurevinde yaşayan yaşlı bir anne vardı. Eşini, yani oğlunun babasını kaybettikten sonra, oğlu annesini bir huzurevine yerleştirmişti. Ara sıra uğruyor, kısa ziyaretlerle onu teselli etmeye çalışıyordu. Zaman akıp giderken, bir gün huzurevinden acı bir telefon geldi. Yaşlı kadın artık son günlerini yaşıyordu.

Oğlu telaşla yanına koştu. Gözleri dolu dolu annesinin elini tuttu ve fısıldadı: Anne... Senin için ne yapabilirim?
Annesi gözlerini oğlunun gözlerine dikti ve yavaşça konuştu: — Evladım... Huzurevine bir klima ve bir buzdolabı almanı istiyorum. Böylece buradaki yaşlıların yemekleri bozulmaz, sıcak yaz gecelerinde aç uyumak zorunda kalmazlar.
Oğlu şaşkınlıkla sordu: Bunları şimdi mi söylüyorsun?
Neden daha önce istemedin anne? Yaşlı kadının gözlerinden bir damla yaş süzüldü. Gülümsedi ama hüzünle cevapladı: Kendim için değil... Senin için istiyorum. Bir gün çocukların seni de buraya koyarsa, sen de bu zorlukları yaşama diye.
Hayatta ne yaparsan yap, bir gün mutlaka sana geri döner evladım.
Hayat, yaptıklarımızın yankılandığı bir vadidir. Atılan her adım, söylenen her söz ve yapılan her davranış, gün gelir karşımıza çıkar.
Bu yüzden, ne yaparsak yapalım; kalpten, sevgiyle ve düşünerek yapmalıyız. Unutmayalım: Anneler, bizim geçmişimizdir; biz ise, çocuklarımızın geleceği.
Tepkiniz Nedir?






